Krzysztof Nowak

Stabilizacja. To słowo najlepiej charakteryzuje polski rap w 2017 roku. Brak choćby jednego krążka, który mógłby zostać uznany klasykiem w dniu premiery, próbowały zrekompensować bardzo dobre albumy, obiecujące materiały młodego pokolenia oraz wyczekiwane powroty. Powodów do obaw nie stwierdzono. Do przesadnej radości – również.

Pomnik Filipa "Taco Hemingwaya" Szcześniaka, hołubionego antyrapera, miał być trwalszy niż ze spiżu, lecz wystarczyło jedno uderzenie płyty paździerzowej, by obrócić go wniwecz. Ogólnokrajowy kac po "Szprycerze" już jest ciężki, ale spokojnie – stanie się jeszcze cięższy, gdy fani zdadzą sobie sprawę, że jest on wynikiem wielopoziomowej zdrady dokonanej przez wielkomiejskiego pieśniarza.

Jako junior był za niski dla Polonii Warszawa i jednocześnie na tyle wysoki w swoim rapie, że zawiesił na ścianie platynę od Donatana. 25-letni Jakub "B.R.O" Birecki to jeden z największych oryginałów polskiej sceny rapowej. Dzięki naszemu wywiadowi poznacie go lepiej.

Kiedy popatrzymy na mijający rok pod kątem tego, co działo się w rodzimym hip-hopie, odczucia mogą być ambiwalentne. Polskich płyt, których będzie się słuchać jeszcze długo, nie brakowało, ale zaledwie jedna ma zapewnione miejsce w kanonie. Młodym i żądnym sukcesu przydarzyły się ciekawe materiały, ale niemal solidarnie zapowiadające, że to dopiero przedsmak. Rozdający karty dołożyli zaś do swych dyskografii mocne pozycje, ale w większości takie, jakich należało się po nich spodziewać.