W każdym kraju na świecie może dojść – i dochodzi – do tragedii podobnej do tej z Koszalina. E uro w Polsce? Redaktor naczelny dziennika „Rzeczpospolita” Bogusław Chrabota i szef działu ekonomicznego Krzysztof Adam Kowalczyk nawołują do przyjęcia unijnej waluty, tej czerwonej płachty dla eurosceptycznego byka. Ale to jeszcze nic. Opiekunowie dorosłych niepełnosprawnych to, w pewnym sensie, modelowe ofiary transformacji ustrojowej w Polsce. W latach 90. nasze narodowe myślenie zdominował dogmat świętej inwestycji. Trzeszczące i biedne państwo tamtych lat najłatwiej było namawiać na wydatki, jeżeli mogłyby one być, jak to określano, prorozwojowe. Dlaczego właściwie zapisywali się do Nowoczesnej – ci, którzy opuszczają teraz to ugrupowanie – by przeskoczyć do PO? Po kiego diabła zakładali partię, która rzuciła wyzwanie Platformie Obywatelskiej, by chronić się pod jej skrzydłami? Jarosław Kuisz w ciekawej, ale psującej głównemu nurtowi zabawę książce "Koniec pokoleń podległości" stawia tezę, że po prostu nieco starszym Polakom z trudem przychodzi posługiwanie się pojęciami politycznymi niezwiązanymi z walką z okupantem. Popieram ten kierunek rozumowania poniższą obserwacją. W "Polityce" reżyser "Kleru" broni się przed napaściami – usłyszałem w radiowym przeglądzie prasy. Rzeczywiście, Wojciech Smarzowski uznał, jak widać, że kurs "rety, biją" jest wygodną dla niego formą debaty nad filmem, który, przecież, zawiera płycizny – zaskakujące w dziele jednego z najlepszych reżyserów na Ziemi, tej Ziemi. Ojkofobia nie jest przyrodzona tylko części elit, tym powiedzmy, liberalno-lewicującym. Łatwo o niechęć do ojczyzny, o ile identyfikujemy się z własnym krajem tylko wtedy, kiedy nasza partia rządzi; zaś kiedy władzę dzierży nasz rywal, to wtedy śpiewamy "Ojczyznę wolną racz nam wrócić, Panie". Wielu na polskiej prawicy z zainteresowaniem śledziło wybory we Francji, w Austrii, we Włoszech, a ostatnio w Szwecji – kibicując tym, którzy "są przeciw" establishmentowi. Dopingowali zatem tym, którzy wygrywając, zarówno osłabiliby Polskę w Europie, jak i m.in. staraliby się ograniczyć swobodę przekraczania granic i podejmowania pracy m.in. Polakom. Krystyna Pawłowicz zachowała się suwerennie. Jej starcie z ministrem sprawiedliwości, było starciem pragmatycznego polityka, któremu potrzebny jest w SN swój człowiek, z politykiem mającym partyjno-personalną układankę w nosie. K onflikty polityczne postrzegamy jako przeciąganie liny między Polakami a Obcymi. Takim uproszczeniem bardzo często kwitujemy wiele zawiłości naszej historii. Do takiej perspektywy przywykliśmy też dlatego, że zawiera prawdę. P iotr Zaremba napisał niedawno w tygodniku "Plus Minus" opinię, że prawica powinna zrozumieć... No, wiele spraw powinna, ale znany felietonista wskazał na jedną rzecz: nie każda anty pisowska produkcja artystyczna jest produkcją antypolską.
- 22:17
- 21:42
- 21:34
- 21:31
- 21:28
