Dla takich płyt jak "Symetria" B.O.K. nominacja do Fryderyka powinna być nadawana z urzędu. Wtedy nie ma sensu martwić się o prestiż słynnej nagrody, a i sama rywalizacja nabrałaby więcej kolorów. Zestawienie najlepiej sprzedawanych płyt w Polsce (OLIS) nie pozostawia znów wątpliwości. W Polsce liczy się nade wszystko hip-hop. Dopiero potem jest Behemoth. Pierwszy materiał rapera - EP "BORuto" był dostępny w limitowanej liczbie 3000 sztuk i został wyprzedany w ciągu godziny. Na całą płytę czeka wielu fanów hip-hopu. Sarius z albumem „Wszystko co złe” znalazł się na szczycie listy najlepiej sprzedawanych albumów w naszym kraju. Okazał się lepszy nawet od jubileuszowej składanki hitów Bajmu. Nagranie, które trafiło na specjalną edycję albumu "Noji?" doczekało się teledysku. Zobacz koncertowy teledysk rapera. Znów nie ma mocnych na polski hip-hop. Na czele listy najlepiej sprzedawanych płyty pojawił się Małach. W zestawieniu jest kilka ciekawych nowości. Piotr Szmidt, bardziej znany jako Ten Typ Mes od piętnastu lat jest jedną z najbardziej rozpoznawalnych postaci w polskim hip-hopie. Ale jego pole działania wychodzi znacznie dalej - pisze felietony dla "Gazety Wyborczej", jest współszefem Alkopoligamii, która ze względu na wkład w modę i kulturę (projekt Albo Inaczej) jest czymś więcej niż tylko kolejną hiphopową wytwórnią. Pretekstem do rozmowy jest nowa płyta muzyka "Rapersampler". Ale rozmawiamy też o życiu rodzinnym artysty i poczuciu traconej wolności. „W związku z kontrowersjami, które powstały wokół formy opodatkowania wydawnictwa „Taconafide – Soma 0,5 mg” w wersji preorder, postanowiliśmy zrewidować nasze stanowisko w tej sprawie i zastosować się do zaleceń Ministerstwa Finansów” - to treść oświadczenia wydawców najnowszej płyty hip-hopowego duetu Taconafide. Zapewnili w nim, że od całości sprzedaży w tzw. pre-order odprowadzony zostanie VAT według podstawowej 23 proc. stawki. W rozgłośniach radiowych ciągle polskiej muzyki jak na lekarstwo. Za to w sklepach… szaleństwo. W Top10 aż dziewięć płyt to dzieła rodzimych wykonawców. KęKę można nie lubić. Ale trzeba go znać i wiedzieć, jaki przekaz kieruje do świata. Praca organiczna, okiełznanie własnych demonów i nade wszystko nadzieja, że da się odwrócić nawet najgorszy los. I na dodatek na płycie „To tu” komunikat ów podany jest tak, że nie pachnie pretensjonalnością czy protekcjonalnością. Za to szybko i skutecznie wpada w ucho.
- 08:43
- 07:54
- 07:12
- 20:05
- 19:43
- 19:38
- 18:45
- 18:44
