Odrodzona Rzeczpospolita, nie dość, że zrujnowana przez wojnę, to jeszcze stanowiła zlepek trzech różnych systemów państwowych. A jednak udało się w II RP przeprowadzić wiele imponujących przedsięwzięć gospodarczych i wdrożyć nowatorskie rozwiązania Jak powinna wyglądać Rzeczpospolita? Gorące dyskusje na ten temat toczyły wszystkie formacje ideologiczne. Ale choć socjaliści, ludowcy, a nawet nacjonaliści ze Stronnictwa Narodowego bardzo się różnili, to w jednym względzie byli zgodni – odrodzona Polska powinna być państwem nowoczesnym i sprawiedliwym. Bieg zachodniej granicy Rzeczpospolitej miał zostać wytyczony podczas konferencji pokojowej w Paryżu, przy udziale polskiej dyplomacji. Jednak – przede wszystkim dzięki powstaniom – uzyskano więcej, niż wydawało się możliwe. Na wschodzie o wszystkim decydowała siła posiadanej armii. Jednak polskie wojska planowały zająć tylko ziemie pasujące do kryterium: "Cudzego nie chcemy, swego nie oddamy". Dopóki Polacy musieli żyć na ziemiach rozdzielonych między trzy mocarstwa, spory, które toczyli ze sobą, dotyczyły głównie kwestii dróg do odzyskania własnego państwa. Gdy ta sztuka wreszcie się udała, szybko okazało się, że ostateczny kształt odrodzonej Polski jest bardzo dyskusyjną kwestią. Prawie wszyscy zgadzali się z tym, że II RP powinna być demokratyczną republiką. Jednak pozostawało pytanie: jaką właściwie republiką? Wielonarodową czy jednolitą etnicznie, a może jednak ludową? To dzięki Ignacemu Paderewskiemu, Romanowi Dmowskiemu oraz Józefowi Piłsudskiemu o naszych aspiracjach niepodległościowych zrobiło się głośno na świecie i rządy kolejnych mocarstw musiały otwarcie deklarować, że w powojennej Europie znajdzie się miejsce dla Rzeczypospolitej. Nim wybuchła I wojna światowa, żadne z mocarstw nie brało pod uwagę, że Polska mogłaby odzyskać niepodległość. Nie byłoby wolnej Polski, gdyby nie wizjonerzy, którzy wyobrazili sobie suwerenne państwo. Do realizacji tej wizji potrzebna była strategia, a ta wykuwała się w ogniu debat, przede wszystkim Józefa Piłsudskiego i Romana Dmowskiego... Chciałbym – zapewne nie ja jeden – by Święto Niepodległości stało się, wbrew wszystkiemu, nierzadko wbrew codzienności, świętem przeżywanej wspólnie radości. To jest przecież ta chwila, kiedy możemy i powinniśmy się cieszyć – najlepiej razem, w rodzinach, w lokalnych społecznościach, w politycznej wspólnocie – tym, nad czym szczęśliwie zazwyczaj już nie musimy rozmyślać, a co jest bezcenne: wolnością. I w Izraelu, i w Polsce mamy podobną wykładnię "prawicowości": ten jest bardziej "prawicowy", kto głośniej krzyczy o zagrożeniach dla narodu i niepodległości. Makabryczne morderstwo Dżamala Chaszukdżiego w saudyjskim konsulacie w Istambule to symboliczny finał kampanii promocyjnej „reform w Arabii Saudyjskiej”. I choć jego losem przejęło się pół świata, to najważniejsze nam umyka – takie historie są na porządku dziennym, po prostu rzadko ich ofiarą pada ktoś ze świecznika W środowisku prawników krąży anegdota, że nic tak dobrze nie kopiuje się do uzasadnienia wyroku, jak opinia biegłego. Problem w tym, że ta często jest wadliwa. Resort sprawiedliwości od blisko 15 lat głowi się, co zrobić, by rozwiązać problem rozstrzygnięć opartych na niemerytorycznej ekspertyzie
- 22:39
- 22:26
- 22:16
- 21:55
- 21:35
