powstanie

W 78. rocznicę wybuchu powstania w getcie warszawskim, punktualnie o godzinie 12 w stolicy rozległ się dźwięk syren alarmowych. Miasto uczciło w ten sposób pamięć o powstaniu oraz jego ofiarach.

Jednym z najbardziej uczęszczanych szlaków historycznych nad Wisłą jest ten o bzdurności polskich powstań. Z reguły przegrane, to raz. Usilnie chwalone za to, że przegrały, ale moralnie wygrały, zostawiając następnym pokoleniom przesłanie wolności, to dwa.

40 lat temu, 17 września 1980 r., zebrani w Gdańsku przedstawiciele wolnego ruchu związkowego z całej Polski zdecydowali o stworzeniu NSZZ „Solidarność”. Decyzja o powołaniu ogólnopolskiego związku zawodowego wykuwała się w toku sporów i w niepokoju o reakcję władz komunistycznych.

O 17.00, w godz. "W", o której 76 lat temu wybuchło Powstanie Warszawskie, w stolicy rozległ się dźwięk syren w hołdzie uczestnikom zrywu. Na minutę na ulicach przystanęli przechodnie, zatrzymały się samochody, tramwaje oraz autobusy.

77. rocznica wybuchu powstania w getcie warszawskim została w tym roku upamiętniona wirtualną akcją Żonkile, syrenami alarmowymi włączonymi w południe oraz kwiatami złożonymi w dziesięciu punktach Warszawy, gdzie toczyły się walki. Z powodu koronawirusa nie odbyły się oficjalne uroczystości pod pomnikiem Bohaterów Getta.

Przepisywanie historii, tak by można nią było legitymizować politykę liberalną lub konserwatywną, nie ma większego sensu. Przeszłość nie jest gotową formułą, którą trzeba ludziom wpakować do głowy, bez krytyki, weryfikacji, niuansowania - mówi w rozmowie z DGP Michał Pospiszyl.

Utworzony został nowy fundusz promujący spożycie produktów oleistych i pszczelich. Fundusz Promocji Roślin Oleistych rozpocznie działalność po wyborze komisji zarządzającej. Nabór kandydatów zakończy się 16 sierpnia br. - poinformowało ministerstwo rolnictwa.

Tadeusz Bukowski ps. Bończa miał 35 lat, gdy jako jeden z 26 fotoreporterów Referatu Fotograficznego Biura Informacji i Propagandy Komendy Głównej AK wyruszył z aparatem w ręku, by dokumentować powstańczy zryw. Miał legitymację PSW – Prasowego Sprawozdawcy Wojennego – a terenem jego pracy było Śródmieście, w tym opanowane przez powstańców z Grupy Bojowej „Krybar” Powiśle, gdzie fotoreporter mieszkał przy ulicy Drewnianej 12.Bukowski uwiecznił zdobywanie pobliskiej elektrowni, budowanie barykad na Tamce, codzienną walkę cywilów o przetrwanie, powstańcze szpitale i pogrzeby, ale także wojenny teatrzyk „Kukiełki pod Barykadą”, którego twórcy chcieli dać warszawiakom odrobinę radości w te bohaterskie, a jednocześnie straszne dni. Trafił do niemieckiej niewoli, jako cywil, 12 września i do Warszawy wrócił wiosną 1945 r. Z ukrytych przez niego w trzech miejscach klisz przetrwały tylko te schowane w piwnicy domu przy Drewnianej. Część odnalezionych zdjęć pokazał po raz pierwszy na wystawie fotograficznej w 1979 r., rok później, tuż przed jego śmiercią, udało się wydać album. Wiele powstańczych fotografii „Bończy” pozostawało jednak nieznanych, dopóki nie trafiły do Muzeum Powstania Warszawskiego. Tam, po cyfrowej obróbce, ukazały się kadry, których poza autorem nikt dotąd nie widział.

"Do Treblinki przyjeżdżał transport ludzi, sześć tysięcy ludzi, którzy od razu byli mordowani. Każdego dnia. Niemcy w Treblince do ostatniej chwili oszukiwali ludzi. Wzięli artystę malarza. Kazali mu namalować zegar, napisy, I klasa, II klasa, żeby ludzie myśleli, że jak tu przyjeżdżają, to że jest to normalna stacja kolejowa. Namalował, ludzie w to wierzyli" – mówi w rozmowie z Magdaleną Rigamonti, Ada „Krysia” Willenberg, która 75 lat temu mieszkała w warszawskim getcie.

Instytut Pamięci Narodowej w związku z 76. rocznicą powstania w getcie warszawskim zamieścił na Twitterze film ze swoich archiwów, złożony z nagrań z getta. Film otwiera jednak wyświetlony cytat z "Medalionów" Zofii Nałkowskiej "poprawiony" przez IPN.